Moje miasto

Idę ulicami mojego miasta
domy stoją w szeregu,
nad nimi nieba
niebiesko – biały welon.

Idę ulicami miasta,
mijam przechodniów
mijam pejzaże dzieciństwa
mijam lata młodości
wiek dojrzały, pracowity
troski codzienności,
moje smutki i radości.

Mijam ludzi znajomych
dzieci, które wyrosły,
ich dzieci, które do szkoły już poszły.
Moje miasto, zielona kraina,
z niebieską wstęgą – rzeką,
z górą granatowo – zieloną
ono mnie urzekło
od pierwszej chwili.
Tu zawsze byłam,
tu zawsze wracam,
tu z wami mieszkam i żyję,
moi mili.